کد مطلب:77614 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:110
لما خرج الی الربذه. یعنی از كلام امیرالمومنین علیه السلام است مر ابی ذر رحمه الله را در زمانی كه عثمان او را از مدینه ی منوره اخراج كرده به سوی ربذه كه قریه ای است در دو فرسنگی مدینه ی منوره و كیفیت سوء سلوك عثمان با او و سبب اخراجش به تفصیل مذكور است در شروح مبسوطه و كتب تواریخ: «یا اباذر! انك غضبت لله فارج من غضبت له. ان القوم خافوك علی دنیاهم و خفتهم علی دینك، فاترك فی ایدیهم ما خافوك علیه و اهرب منهم بما خفتهم علیه. فما احوجهم الی ما منعتهم و ما اغناك عما منعوك.» یعنی یا اباذر! به تحقیق كه تو خشم كردی از برای خدا، پس امیدوار باش به كسی كه از برای او خشم كردی، به تحقیق كه قوم ترسیدند از تو بر دنیای خود و ترسیدی تو از ایشان بر دین تو، پس واگذار در دستهای ایشان دنیایی را كه ترسیدند از تو بر آن و بگریز از ایشان به سبب اینكه تو ترسیدی از ایشان بر آن، پس چه بسیار است چیزی كه محتاج دارد ایشان را به سوی دینی كه منع می كردی ایشان را از دنیا به سبب آن! «و ستعلم من الرابح غدا و الاكثر حسدا. و لو ان السماوات و الارضین كانتا علی عبد رتقا، ثم اتقی الله، لجعل الله له منهما مخرجا»[1]. [صفحه 609] یعنی به تحقیق كه خواهی دانست كه كیست سودكننده در فردای قیامت و كیست بیشتر حسد برده شده از بسیاری تنعم. و اگر آسمانها و زمینها بسته شده باشند بر روی بنده (ای) پس بپرهیزد آن بنده خدا را، هر آینه می گرداند خدا از برای او از آسمان و زمین گشادی و وسعتی. «لا یونسنك الا الحق و لا یوحشنك الا الباطل. فلو قبلت دنیاهم لاحبوك و لو اقترضت منها لامنوك.» یعنی باید مانوس نگرداند تو را با كسی مگر حق و متوحش نگرداند تو را از كسی مگر باطل و اگر راضی می شدی دنیاداری ایشان را هر آینه دوست می داشتند تو را و اگر به قرض می گرفتی دنیا داشتن را از ایشان، ایمن می گردانیدند ترا از شر خود. [صفحه 610]
و من كلام له علیه السلام لابی ذر رحمه الله
صفحه 609، 610.